Batizado em Berlin. Oraz kilka słów podsumowania.

Zacznę od podsumowania ostatniego czasu. Aby niektóre osoby nie musiały wszystkiego czytać, to pogrupowałem je w kategorie: Prywatne, Szkoła (Nauka), ABADA oraz Plany 😛 W ten sposób można przeskoczyć to co Was nie interesuje, a przecież coś na pewno nie interesuje 🙂

Prywatne

Taaa… najłatwiej pisać o sobie. Przez ostatnie pół roku pomimo tego, że wiele się zmieniło w moim życiu to sam się wiele nie zmieniłem i zamiast rewolucji następuje stopniowa ewolucja Quatiego. Co prawda nagle dużo osób zaczęło mi wmawiać, że jestem stary (i pewnie już zmarnowałem życie), ale ja ich niesłucham (tralala!) i zasuwam dalej. Tracąc swój czas na tak bezsensowne czynności jak: Facebook, książki, filmy i seriale. Czasami biorąć aparat i robiąc kilka niebrzydkich zdjęć. No cóż ciągle jestem “no-lifem”, a przynajmniej tak twierdzą niektórzy. Zapytam dziś na imprezie urodzinowej Andrzeja o to. 😛

Szkoła (Nauka)

Czyli “for science bitches!”. Jeżeli jeszcze o tym nie wiecie mam plan pozostać na studiach kilka dni (lat?) dłużej. Ciekawe czy coś z tego wyjdzie szczególnie, że na moim roku takich osób jest sporo, a w tym roku przyjęte na studia doktoranckie… trzy osoby. Moje oceny same nie gwarantują pozycji w rankingu, więc próbuje nadrobić to dodatkową działalnością na rzecz wydziału. I tak koło naukowe jeździ i działa promując wydział i szerząc wiedzę o robotyce i logice rozmytej wśród młodzieży. Wraz z KNR występujemy w prasie, radiu i telewizji. A zgodnie z ostatnim sprawozdaniem z działalności koła trafiliśmy przez ostatnie 11 miesięcy bezpośrednio do ponad 1500 osób (nie licząc tych w radiu i TV).

Prowadziliśmy zajęcia dla Unii Europejskiej – Newton też był uczniem, występowaliśmy na festiwalu nauki, a co pewien czas (średnio raz w miesiącu) prowadzimy wykłady dla młodzieży z robotyki. Dodajmy do tego organizację poznańskiej edycji FLLa (Listopad 2010) i drugiego PozRobota (kwiecień 2011), a zostanie nie wiele czasu na prokrastynacje… to znaczy ciężką pracę naukową. A jednak każdy z nas rzucił się w ambitny plan napisania ciekawej pracy magisterskiej…

A teraz pora na właściwą cześć postu.

ABADA Capoeira – Batizado Berlin 2011.

Jako, że termin fajny (lipiec), cena niska (30EUR), a odległość mała (250km samochodem), to nie mogłem nie pojechać do Berlina na 1-sze Batizado profesora Zinho w tym właśnie mieście. Jak było?

Batizado było małe… raptem 15 sznurów. Więc gościnnie przyjechał profesor Pretao, który też prowadził treningi. Pierwsze co się rzuca w oczy, to różnica pomiędzy nim a Zinho. Pretao wydaje się być bardziej metodyczny i cierpliwy, ale też mniej “ciśnie”. Przykłada ogromną wagę do najmniejszych detali, a treningi są bardzo skoncentrowane na jednej rzeczy. Zinho z kolei robi bardziej uniwersalne treningi, na których nie oszczędza swoich uczniów. Próbuje przekazać idee i i ogólne wzorce. Różnice więc są duże. Każda ze “szkół” Ma swoje zalety i wady. Mi się wydaje, że jest jedynie różnicą gustów komu, który trener bardziej przypada do gustu. Mi treningi i Zinha i Pretao bardzo odpowiadały. Sporo się nauczyłem, a co dla mnie (ostatnio) najważniejsze nabrałem masy chęci do grania capoeira. Brakuje mi tego teraz i chętnie bym się spakował i gdzieś pojechał na roda… ale nie ma gdzie 😛 Pewnie jakby Safira była w Polsce to by wpadła na jakiś pomysł, ale dopóki jest w Anglii, dopóty nie można korzystać z jej ogarnięcia tematu warsztatów w Europie 😛

Co do moich przemyśleń na temat mojego poziomu. To nadal nie jest dobrze… dużo mi brakuje i choć czuję, że bardziej ogarniam w roda i nie daje się bić jak dziecko, to nadal moja gra jest uboga i “krótka”. Widzę wyraźny spadek w swojej kondycji. Szczególnie odczuwam prace nóg, nie mam już takiej siły aby wytrzymać tyle ile kiedyś w cadeira, albo robiąc esquivas. Wykorzystam to jednak jako motywację do treningów. W drugiej połowie sierpnia z Alegrią planujemy uruchomić “program motywacyjny” dla Poznania w postaci Ligi Mistrzów+ (muszę w końcu znaleźć jakąś lepszą nazwę dla tej inicjatywy), gdzie będziemy trenować twardo i fizycznie i muzycznie.

A dlaczego dopiero w drugiej połowie sierpnia. To proste i jasne… bo wracam do Polski dopiero 12-tego. Skąd?

Rumunia.

Czyli dwa tygodnie wśród wampirów. Co tu pisać! Pół spontaniczny wypad do kraju nad morzem czarnym. Chcemy zwiedzić kilka pięknych miejscowości górskich, a na koniec wykąpać się w morzu. Ekipa jest dobra! Miejsce też! Byle tylko pogoda dopisała i nie wybuchła jakaś mała rewolucja 🙂

Znając Andrzeja i siebie postaramy się założyć jakiś kanał na Twitterze/Blipie, gdzie będziecie mogli śledzić naszą podróż 🙂